This is Africa...

De plannen voor ons weekend zijn een keer of 100 veranderd, maar uiteindelijk is het Mount Afadjato geworden op zaterdag, de hoogste berg van Ghana en zelfs van West-Afrika. Er geraken was al een heel avontuur op zich! Het plan was om te vertrekken rond 7u, een broodje omelet te eten aan het trotrostation - de grootste luxe voor ons hier! Het water loopt me nog steeds in de mond -  en dan de taxi te pakken naar de berg.

GMT worden we stilaan al helemaal gewoon, dus we vertrokken pas tegen een uur of acht (of was het later?). Jolien was heel erg ziek geweest die nacht en was nog niet zeker of ze wel meeging, dus deden we rustig aan. Uiteindelijk besloot ze toch om mee te gaan, dus gingen we op zoek naar een taxi. Maar liefst 30 cedi vroegen de chauffeurs hier, terwijl we van een bevriende leerkracht hadden gehoord dat het maar 5,5 cedi pp mocht zijn. Met het plan om ons niet int zak te laten zetten, besloten we dus eerst de taxi naar Hohoe (spreek uit: Hogwé) te rijden (2,5 pp) om van daar een tweede taxi te nemen (3pp). Slecht plan! De taxichauffeurs in Kpando waren nog mild geweest. In Hohoe vroegen ze maar liefst 10 cedi pp in plaats van 3! Ook al is dat nog geen verschil van 3 euro, het is heel vermoeiend om letterlijk voor ALLES het (drie-, vier-, tien-)dubbele te moeten betalen omdat je wit bent... =)  En enerzijs kan je het ze niet kwalijk nemen, maar dat ze boos doen alsof jij hén probeert op te lichten is frustrerender.

Omdat de taxichauffeurs daar goed genoeg doorhadden dat we in het dorp vastzaten tot we akkoord gingen met hun prijs en omdat ze uiteraard meteen met zijn allen samenspanden, dachten we geen andere keuze te hebben dan het hoge bedrag te betalen. Toch nog een keertje een stukje verder op de baan proberen!

Debby, Chlot en ik spraken de groep mensen in een wachtende trotro aan met de vraag hoeveel een ritje eigenlijk mag kosten. Enkele jongens probeerden al lachend met '7cedi pp', wat ons duidelijk maakte dat zelfs dat een belachelijk hoge prijs was. Uiteindelijk onderbrak een vrouw hen om te zeggen dat we niet meer mochten betalen dan 5 pp, en uiteraard was ook dat nog de 'Jevoe'-prijs. Terug naar de taxichauffeurs dus! We vonden een jonge kerel die we met een lach duidelijk maakten dat we de échte prijs kenden, en dat we bereid waren om daar een klein beetje boven te betalen, maar niet veel. Hij heeft ons uiteindelijk de hele dag rond gereden (Hohoe-berg-eten-watervallen-Kpando) voor 65 cedi, wat nog geen 8 euro per persoon is. Oké dan! Hij probeerde ons nog wijs te maken dat hij ons als (Jevoe)studenten niet in het zak zou zetten gewoon omdat we blank zijn, maar toen we hem duidelijk maakten dat we wisten dat ook hij teveel voor de taxi vroeg, lachtte hij betrapt... Zolang je hier met een lach duidelijk maakt dat je hier niet nieuw bent en ze dus niet moeten proberen, kom je verder dan wanneer je dat niet doet! =P

Afadjato was een absurde beklimming (voor de kenners: bijna de Wewelerberg achter onze wei, maar dan doenbaar zonder touw en 10 keer zo lang), maar het meer dan waard! Als je het op je gemakje deed, kon je genieten van de heerlijke stilte en rust onderweg... Prachtige bomen, vogeltjes, vlinders, mieren van 1,5 cm,... Je zou bijna vergeten dat je liters aan het zweten bent! =) Super mooi uitzicht ook eens je boven was. Mop van de dag wel: wanneer je bovenop Afadjato komt, 'de hoogste berg van West-Afrika', en richting Togo kijkt, zie je recht voor je neus een berg staan die nog minstens 10m boven Afadjato uitsteekt! Whut?! Het zou iets te maken hebben met het feit dat Afadjato vanaf sea level begint en de andere berg niet, dus de ene wel effectief groter is dan de andere. Ja kom eh, hoger is toch hoger? =D Klein anticlimaxke dus, maar het uitzicht was wel fantastisch...

Na een klein kwartiertje zijn we weer naar beneden vertrokken. Dit ging drie keer zo snel, maar was voor mij niet zo evident. Vooral mijn lief weet hoe instabiel mijn benen en voeten zijn, dus een smal stijl paadje met stronken, stenen, beesten,... is echt een uitdaging voor mij! Mijn benen trilden ook waanzinnig door de inspanning, dus ik was blij toen we beneden waren! We relaxten even met een bijna kokende sprite, maar wanneer we enkele kinderen een levende landschildpad zagen verbranden met een lucifer om ze uit haar schild te krijgen, zijn we opstandig vertrokken. Dat was echt dierenmishandeling... =/

Omdat we al vier dagen geen stromend water hadden en echt vies en vuil waren van de beklimming, hadden we echt nood aan verfrissing. Snel iets gaan eten in een dorpje dus, en richting naburige watervallen vertrokken met Emmanuel, onze privétaxichauffeur. Wli Waterfalls is hier een gigantische toeristische trekpleister, dus stelde Bright voor om de Tagbo Falls te bezoeken. Daar zou het rustiger zijn en moesten we geen 3 kwartier meer stappen zoals bij Wli. Daar aangekomen en betaald meldde de gids ons braafjes dat de wandeling ook 45min was, net als bij Wli. Balen!

De wandeling was uiteindelijk een hoogtepunt in het weekend... Honderden vlinders vlogen rondom ons, terwijl we tussen de koffie- en cacaoplantages liepen. De bomen, wauw! Ruben, ik weet niet of je mijn blog volgt, maar qua tropisch hardhout kon dat wel tellen... =) Je had het echt moeten zien! Tussendoor zagen we ook wilde bananen, de meest idyllische sfeerplekjes, wankele houten bruggetjes over het riviertje,... Echt, ik kan met geen woorden beschrijven hoe prachtig het was... =)

Na een goeie 45 minuten zagen we een eerste beeld van de waterval. WAUW! Toen ik zei dat ik de hemel op Aarde zag op het Voltameer, wist ik duidelijk nog niet hoeveel van die prachtige plekjes Ghana nog meer heeft. Toegegeven, om het grote wild te zien, moet je in Zuid-Afrika zitten, maar elk beetje natuurliefhebber zou in Ghana bijna huilen van de pracht die je hier vindt... Dat is ook wat wij met de vier meisjes bijna deden toen we de waterval zagen =) We waren daar compleet alleen, voelden sinds dagen nog eens heerlijk koel water en voelden ons weer eens wat proper. Alleen daarvan had ik al bijna kunnen huilen =P Hoe dan ook zet zo'n stukje mooie natuur je wel op je plaats als mens. Wij kunnen knappe dingen maken en denken, maar van zo'n dingen word ik pas echt stil... =) Van het uurtje dat we daar zaten, hebben we dan ook echt oneindig genoten. Collectieve bedenking: konden we dit maar delen met onze vriendjes...

Na opgedroogd te zijn bij het kampvuurtje dat Bird had gemaakt in een van de twee grotten, wandelden we weer terug om voor het donker uit het bos te zijn. We aten onze eerste verse kokosnoot (opvallend anders dan thuis en jammer genoeg totaaaaal mijn ding niet) en vertrokken weer naar Kpando. In de taxi zagen we nog een prachtige zonsondergang om de al zo perfecte dag af te sluiten en kon ik alleen maar besluiten: wauw, I'm in Africa... Daarvoor kon ik mezelf nog wijsmaken dat ik een korte reis maakte (waarbij ik toevallig ook stage deed), maar nu zo ondergedompeld ben geweest  in het Lion King-gehalte van Ghana besef ik het echt... And I like!