Het Voltameer op met de Paramount Chief

Hoe graag we de finales van de Interschools ook hadden gezien, de Paramount Chief had ons uitgenodigd om met de boot de eilandjes op het meer te gaan bezoeken. Dat is om te beginnen al een hele eer, het was ook het eilandje dat ik vorige keer niet mee kon gaan bezoeken omdat ik ziek was. En oh ja, dat spaarde ons ook nog eens de 60 cedi uit die we anders voor de boot moeten betalen. Leek ons dus een fantastisch plan! Met volle moed wilden we vertrekken, wanneer Nelson ons kwam laten weten dat onze chauffeur voor de deur stond in zijn geairconditionede Jeep. In stijl naar Torkor dus. Het begon al wat te benauwen, want je probeert je niet een maand lang te integreren en duidelijk te maken dat je niet stinkend rijk bent, om dan door de markt te rijden met je eigen chauffeur. Jammer genoeg beterde het er niet op. Wij maakten ons er al zorgen over dat we in het bijzijn van de Paramount Chief niet in onze bikini’s zouden mogen zwemmen, maar die had blijkbaar ook een hele delegatie van andere PC’s en belangrijke mannen uitgenodigd om samen met ons op een gigantische boot richting de eilanden te varen. Toen had onze euro al moeten vallen, maar nee hoor…

Na een goed half uur kwamen we aan op het eerste eiland. Het leek ons een super mooi dorpje en terwijl we aan land gingen, hoorden we zelfs een groepje schoolkinderen zingen. Enthousiast wilden wij al een praatje gaan maken met de bewoners en de hutjes verkennen, maar dat was buiten de PC gerekend. Anderhalf uur lang hebben we kunnen luisteren naar een officiële meeting in het Ewe (of Twi, of wie zal het zeggen welke inheemse taal) om dan half opgejaagd door een kwade menigte dorpelingen terug de boot in te moeten kruipen. We hebben dus niet meer van het eiland gezien dan de 200m tussen de boot en waar de PC zat. Bovendien bleken de Jevoe’s niet eens echt welkom te zijn. (Eén kindje van een jaar of zes liep zelfs in paniek van ons weg, vermoedelijk omdat hij nog nooit een blanke had gezien. Heel schattig. Moest mijn best doen om geen enge gezichten te trekken…). Richting volgende eiland dus…

Op de boot probeerden we al wat duidelijk te maken dat deze slaapverwekkende bedoening niet echt was wat wij van de dag verwachtten en dat we toch heel graag een zwemmeke zouden doen, maar veel meer effect dan ‘yes yes, next island’ had dit jammer genoeg niet. Op het tweede eiland dus hetzelfde fratske. Opnieuw een meeting over de petroleum die de regering had gestuurd maar die nooit is aangekomen, ín het Ewe (of Twi of whatever). Intussen was het ook al twee uur ’s middags, hadden wij zot veel honger en was ik gigantisch aan het verbranden. Parapluutje op de boot dus en hopla, naar het derde (absoluut PRACHTIGE!) eiland voor opnieuw hetzelfde liedje...

Omdat het vier uur was, wij uitgehongerd waren en de Chief ons gebbq’de vis had beloofd, vroeg ik voorzichtig of er op het volgende eiland ook iets om te eten was. Had ik niet moeten doen…

Onderweg naar het vierde eiland begon het ‘gelukkig’ compleet te overtrekken. Het leek alsof het serieus zou gaan stormen en wie mij een beetje kent, weet dat ik daar nooit voor sta te springen. Het bleef gelukkig bij heel wat wind, wat maakte dat het Voltawater voortdurend heel hard tegen ons en in de boot spette. Een van de oudere mannen in de boot kon duidelijk niet zwemmen, want hij kroop vanonder in de boot met zijn reddingsvest aan en begon gin te drinken. Vond ik wel echt heel zielig!

Het water zelf is heerlijk warm, maar de wind maakte het afschuwelijk koud. Ik was ook echt tot op het bot doorweekt, maar het was nog steeds een veel betere optie dan nóg eens zo’n meeting bijwonen… Wel nog een dik half uur richting Torkor dus, maar aan de filmpjes (die ik hopelijk zo snel mogelijk kan uploaden) is wel te merken dat we het nog best gezellig hebben gemaakt!

Terug aangekomen in Torkor en wij konden uiteraard niet wachten om naar huis te gaan, te eten en iets droogs aan te trekken. Iémand had echter een eiland daarvoor laten vallen dat we nog altijd niet hadden gegeten en heel veel honger hadden. Oeps… Onze chauffeur moest dus maar wachten, want wij werden drijfnat in het huis van de Chairman van de NDC (National Democratic Party, de politieke partij van de president) verwacht. Ze hadden immers heerlijke Banku (urgh…) met licht (hum) pikante vissoep voor ons. Jawadde! Eten met 1 hand, doen alsof je het lekker vind en proberen verbergen dat je keel compleet in brand staat van de saus en whiskey is niet gemakkelijk!

Gelukkig konden we daarna beleefd vertrekken en met droge kledij in de Aku Sika van een goei bakje noodles met kruiden van Krijn en Lies genieten… Hmmm! Trouwens toch voor de derde keer deze week Lights off, dus thuis viel niet veel te beleven. =)

Zondag alleen de hele dag voor school gewerkt, want ik had nog zo’n 40 essays over the weekly habits van mijn studenten te verbeteren. En ja, ze staan allemaal om 3u ’s nachts op om hun schoolwerk te maken en te studeren, waarna ze hun klusjes thuis doen en beleefd aan mama vragen of ze buiten mogen. En oh ja, ze hebben op maandag les van Miss Nathalie De Graef, who is a very good teacher because she explains everything to every student’s understanding!