De schoolweek

Allereerst lieve thuisblijvers, mijn welgemeende excuses! Er is hier al een week ofwel geen internet, ofwel geen elektriciteit wanneer mijn laptop plat is, dus voor zij die mij hebben proberen bereiken of mijn blog hebben proberen lezen, vewy vewy sowwy...

Iets anders dat zeer zeldzaam was deze week: water. Het gebeurt regelmatig wel dat er geen stromend water is, maar er is altijd wel minstens een momentje per dag genoeg water om onze tonnen te vullen. Hieruit kunnen we dan emmertjes water halen (maar niet pompen) om ons te wassen, onze kleren te wassen, toilet door te spoelen (zonder wc-papier, want dat moet opgebrand worden buiten, iets dat de trouwe blogvolgers natuurlijk al lang weten), enzovoort. We hebben deze week echter vier dagen zonder stromend water gezeten. Dat wil zeggen dat we maar twee tonnen water hadden om aan de behoeften tegemoet te komen van zes mensen... De uitgebreide uitleg van de geuren dat dit met zich meebracht, zal ik jullie besparen, maar je kan je er vast wel iets bij voorstellen. Toen er dan uiteindelijk wel weer water was (dag vier dus), was het net als wakker worden op kerstochtend... Heerlijk! Ik rende snel maar stilletjes naar de kamer, zodat zou wakker worden en niemand me voor zou zijn, greep mijn douchespullen, zwierde mijn kleren op de grond (iets dat ik thuis nooit zou doen natuurlijk... hum) en ging onder de douche staan. Was er even vanuit gegaan dat water uit de kraan ook water uit de douche betekende. Stom van mij! =) In Africa, you can never be sure of anything! Opnieuw wassen met de emmer dus, iets waar we intussen al heel bedreven in zijn. En eerlijk? Ik was al lang blij dat we de toiletten eens deftig konden doorspoelen...

Hieronder volgt een kleine beschrijving van mijn eerste schoolweek hier. De gevoelige, maar vooral ongeïnteresseerde lezers mogen dit stuk gerust overslaan. Voor zij die wel eens benieuwd zijn hoe de gemiddelde schoolweek er hier aan toe gaat, voila:

Maandag 11/2:

Ik had een afspraak met Madam Rejoice om mijn tweede school, KpaSec, te bezoeken. We ontmoetten The Principal (Daniel, lijkt mij een hele toffe mens) en opnieuw deed Rejoice weer aan veel formele 'most honourable's en 'by God's grace's. Ik heb de Ghanese manier van (officiële) ontmoetingen trouwens intussen min of meer ontleed, denk ik. Dit zal ik in een volgend blogberichtje toelichten!

Daarna heb ik het proefexamen luisteren van de laatstejaars studenten geobserveerd. Help! Dat het Engels hier in Ghana een uitdaging was, dat had ik al begrepen, maar dat ik zelfs niet in staat zou zijn om het luisterexamen zelf op te lossen, dat was toch even reden tot paniek... Ik hoop maar dat mijn leerlingen mij dus iets beter gaan verstaan dan ik hen.

Daarna mijn mentor ontmoet: een jonge vrouw die westers gekleed was zelfs! Edem Anatsui heet ze. Op het eerste zicht lijkt het me nogal een strenge, maar ik ben allang blij dat ik ook een vrouwelijke mentor heb. Dan kan ik beter vergelijken en zien wat dat geeft hier.

Dinsdag 12/2

Poging tot het maken van een stagerooster. Dat is hier nog lastiger dan in België, vermits de gemiddelde mentor zijn eigen rooster hier op school niet lijkt te hebben. Uiteindelijk nog redelijk snel tot een redelijk aanvaardbare rooster gekomen. Drie dagen in de week lesgeven om 7u15 is wel even slikken, maar hey, ik had ook in België kunnen zitten waar het sneeuwt!  (Sorry...)

Woensdag 13/2

Eerste observatie! Ik was razend benieuwd, dus stond natuurlijk stipt om kwart na zeven voor het lokaal waar ik moest observeren. Mijn huisgenoten hadden mij al gewaarschuwd dat dit waarschijnlijk weer een mooi voorbeeld van GMT (Ghanaian Maybe Time) ging zijn, maar ik dacht 'ik kan toch niet te laat komen op mijn eerste dag!'. Blijkbaar was ik de enige die er zo over dacht. Tegen 7u40 kwam een LO-leerkracht even polsen op wie ik stond te wachten. Dat de leerlingen, die zelf nog rustig een voor een binnen kwamen gestroomd, alleen waren bleek zo geen probleem. Hij belde de mentor even op en zei me dat ik rustig in zijn kantoor (lees: materialenkot) mocht wachten...

Tegen 8u kwam de mentor erdoor. Compleet de normaalste zaak van de wereld, want hij vond het zelfs niet nodig om even te erkennen dat hij te laat was. Oké dan... Wat volgde was een interessante, maar ont-zet-tend leerkrachtgerichte les. De leerlingen kwamen amper aan bod, het was duidelijk dat er ineens regels golden die anders niet bestonden en tijdens die hele les werden niet eens oefeningen gemaakt. En oh ja, er zitten ongeveer 50 leerlingen in mijn klas (68 volgens de leerlingen zelf), verspreid over een 35-tal banken. Wordt dus spannend, maar innovatief werken zal hier al geen probleem zijn!

Donderdag 14/2

Happy Valentine's Day aan mijn lief!

De bedoeling was dat we enkele uren gingen observeren op de Special School, wat bij ons het bijzonder onderwijs is. Vanaf volgende week zou ik hier dan 1 dag in de week komen lesgeven. Leek me super interessant, hoewel we op voorhand al hadden gezien dat er niet meer dan tien leerlingen op school zaten.

Opnieuw een mooi voorbeeld van hoe het er hier in Ghana durft aan toe gaan! De leerkrachten bleken een soort vergadering te hebben met een paar ouders en lieten de kinderen dus maar gewoon wat rondlopen. Na een kwartier van niksdoen en wachten in een hete klas besloten we dan maar om zelf wat initiatief te nemen. Als de onwaarschijnlijk fantastische leerkrachten die we zijn, hadden we natuurlijk in geen tijd een lesje rond dieren in elkaar geflanst! Onze Engelse versie van 'en de krokodil' was ongetwijfeld verschrikkelijk om aan te horen de eerste drie keren, maar de kinderen vonden het leuk! Daarna nog wat uitbeeldspelletjes gedaan onder een boom buiten en dan namenspelletjes gespeeld. Super toffe dag, hoewel het niets was wat ik ervan had verwacht!

Vrijdag 15/2

Opnieuw observatie op Kpantech. Ik hield mijn hart al vast, want het was terug om 7u15 en de les zou maar duren tot 8uur. Naïef als ik was, ging ik braafjes weer om 7u13 voor de klas staan.

7u20

7u30

7u35

Ik dacht 'ik zal dan maar eens bellen of hij nog komt zeker?'. Heel duidelijk dat ik meneer uit zijn bed belde... =D Tegen 5 voor 8 kwam hij erdoor, voor een les die nog exact vijf minuten hoorde te duren! Ik vroeg mij dus echt af wat zijn plan was toen hij rustig begon les te geven over subject-verb agreement. Hupla, ondanks het feit dat er 4 leerlingen van zijn volgende klas kwamen vragen of hij niet in hun klas moest staan, bleef hij koppig doordoen tot 8u30. Onwaarschijnlijk... =D Ik ben er in elk geval dus wel gerust in voor de komende stage... Ik denk niet dat we meneer vaak in mijn lessen gaan zien, maar dat vind ik ook helemaal niet zo erg. Ik ben namelijk stiekem van plan om wél oefeningen te geven en mijn leerlingen wél te laten praten... Innovatief werken noemen we dat! ;)