Hoog tijd voor een update

Een update over de schoolweek probeer ik later nog te posten, maar toch al even een algemene update!

Sinds vorige week zit ik met verschrikkelijke maag- en darmproblemen, zoals de aandachtige en dappere lezers al gemerkt hebben. Om ons spijsverteringstelsel wat aanpassingstijd te gunnen, proberen we meestal niet te snel in de pijnstillers of andere medicatie te vliegen, maar ik hield het echt niet uit. Na zes dagen hielp de medicatie nog steeds niet tegen de vreselijke krampen, dus ben ik op aanraden van mijn dokter in België (dank u, mama!) overgeschakeld op antibiotica. Uiteraard hoort het ziek zijn er hier wel wat bij, maar dit was geen klein buikgriepje meer… We maken ons eten echter niet zelf, dus het is geen wonder dat niet alles heel voorzichtig bereid is met oog op onze minder sterke white bellies. Voor mij dus geen leuke uitstapjes deze week (enkel uitstapjes naar het toilet) en ook het voorbereiden van lessen stond jammer genoeg op een lager pitje. Inmiddels ben ik echter al een heel stuk beter! =)

Hoewel ik me fysiek heel slecht voelde, gaat het mentaal wel heel goed. Ik voel me stilaan helemaal geïntegreerd in Ghana en dat is echt fijn.

Enkele Hé, het is oké’s hieronder dus om eens op een andere manier te vertellen hoe het er hier aan toe gaat.

Hé, het is oké…

• Om je haren na twee dagen Afrika zelf kort te knippen, zodat je ze makkelijker kan wassen.
• Om jezelf daarna weken niet meer te herkennen.
• Om nog steeds een kwartier tot een uur vroeger dan je leerlingen te arriveren, wanneer je tegen kwart na zeven vertrekt naar je les die om kwart na zeven begint.
• Om je te wassen met natte doekjes (dank u, Crist'l!)
• Om na vier weken Afrika nog steeds geen water uit een zakje te kunnen drinken zonder te morsen.
• Om voor een klas van vijftig leerlingen te staan.
• Om je haar te wassen in de regen. Stromend water = stromend water!
• Om jezelf na vier weken met kort haar, in lange jurkjes en zonder make-up niet meer te herkennen op foto’s van in België.
• Dat je niet weet wat je moet doen met die laatste emmer water: jezelf wassen, je kleren wassen, de afwas doen of het toilet doorspoelen...
• Om al je schoolwerk neer te gooien omdat er na vier dagen eindelijk stromend water is en je de watertonnen moet vullen.
• Om elke keer als het licht flikkert te panikeren dat het weer urenlang lights off is.
• Om te eten met je handen, zelfs als er bestek is.
• Dat je rijst, kip en red sauce beu bent na vier weken.
• Dat het voor de mensen thuis taboe is om te vertellen wat zij eten.
• Om nog steeds te gillen bij elke kakkerlak of rat die je ziet.
• Om te eten bij kaarslicht, want de lamp op je hoofd trekt teveel beesten aan.
• Om je stiekem toch ongemakkelijk te voelen dat sommige van je leerlingen even oud zijn als jijzelf.
• Dat je je nog dagenlang slecht voelt nadat er een leerling stokslagen kreeg omwille van jou.
• Dat je leerlingen geen boeken hebben.
• Om niet aan de bovenste halve meter van het bord te kunnen.
• Dat je leerlingen het hilarisch vinden dat the whites blackboards hebben en the blacks whiteboards hebben (en je er zelf de humor ook wel van inziet).
• Om op donderdag pas te horen dat je de hele komende week geen les kan geven.
• Dat je het veel minder erg vindt om ‘everything about the tenses’ in een les te geven dan dat je stage zou moeten doen in België.
• Dat je leerlingen het concept ‘huiswerk’ niet kennen.
• Om na vier weken Afrika nog steeds geen kleurtje te hebben.
• Om geen marktje te kunnen passeren zonder een nieuw Afrikaans stofje te kopen, maar nog altijd geen jurk te hebben. 
• Om te zagen om regen, maar het beu te zijn na twee minuten wanneer het ook echt begint te regenen.
• Om na vier weken het toiletpapier nog steeds af en toe in de wc te gooien in plaats van in het vuilbakje ernaast.
• Dat je niet begrijpt hoe de Ghanezen hun kleren proper krijgen met de hand.
• Dat je ook niet begrijpt waarom je witte T-shirtjes hebt meegenomen.
• Om verbaasd te zijn dat er leerlingen op tijd opdagen in de les. Of dat je mentor aanwezig is.
• Dat je leerlingen enkel antwoorden wat ze denken dat je wil horen. ('On Mondays I get up at 3 a.m. to revise all my lessons of the previous week', 'I always pay attention to the English lessons of Miss Nathalie De Graef, because it is very interesting and I want to learn as much as I can',...).
• Dat je collega’s je komen waarschuwen dat er een halve centimeter van je rug te zien was wanneer je helemaal bovenaan op het bord probeerde te schrijven.
• Dat je drie nachten op rij droomt dat je weer in België bent en protesteert omdat je bijlange nog niet lang genoeg in Afrika was.
• Dat je leerlingen je in het midden van de les als eregast uitnodigen voor de vier uur durende  bijbelstudie op zondagochtend. 'En oh ja, hier is het envelopje voor de donaties van de eregasten. Gelieve het bedrag dat je wil doneren erop te schrijven, zodat we dit voor de hele zaal kunnen afroepen tijdens de dienst.'
• Dat je uiteraard dus ook niet gaat.
• Om handgemaakte houten giraffenoorbellen te bestellen. Meer dan een paar.
• Om op een Lariam-dag de ochtend te beginnen met vijf pillen: Lariam, enterol, antibiotica, de pil en vitamientjes. Hmmm!
• Om zelfs je puberzus een beetje te beginnen missen. Soms. Heel soms. Zo eens tijdens een zwak moment.  En als ze verdrietig is. Of een goei rapport heeft.
• Om het fris te krijgen als het 25 graden is 's avonds.
• Om iedereen in België dus ook een klein beetje uit te lachen omdat ze 15° C terrasjesweer vinden.
• Om het heel moeilijk te vinden om toe te geven dat je het eigenlijk ook wel leuk zou vinden om een terrasje met hen te kunnen doen.
• Om 44 Hé, het is oké's te schrijven over vier weken Ghana.
• Om er dan toch maar een laatste bij te verzinnen voor degenen die het zouden natellen.