Aangekomen in Accra en eerste dag Kpando!

De eerste ochtend in Accra. Hoewel ik blij dacht dat ik wat had uitgeslapen, merkte Jolien fijn op dat het hier een uurtje vroeger is. Hupla, wakker om 6u 's ochtends!

We hebben overnacht in het Hansonic Hotel, eentje waar we in België nog niet binnen zouden durven gaan, maar dat hier luxueus is. En nee, "er zitten hier geen kakkerlakken". Wanneer ik na mijn eerste Alvaro (Frisdrank met peersmaak, héél lekker) en een leuke babbel met Bert en Brecht, de twee leerkrachten die hier ook zitten, naar boven ga om te slapen en mijn tanden wil poetsen (met water uit zakjes. Kraantjeswater is een no go), word ik toch verwelkomd door een eerste kakkerlak in de badkamer. Great! Akwaaba! Ik vrees dat ik hier echter snel aan zal moeten wennen. Het is hier immers heel duidelijk aan ALLES te merken: This is Africa!

Avond in Kpando. De hele dag was waanzin op zoveel verschillende manieren. Van het hotel een taxi gepakt naar het Trotostation. Eerste belangrijke opmerking: Dat hadden wij NOOIT alleen gevonden! Extra bedenkingen:

1. Wij hadden daar nooit alleen durven binnengaan. (denk enge sloppenwijk...)

2. Wij hadden sowieso los 100 cedi betaald per persoon in plaats van 8 cedi.

3. Wij hadden onze bagage daar nooit allemaal (in)gekregen ('Wat hebben jullie allemaal bij?', 'Eum, allemaal lesmateriaal!')

4. Pipi doen op openbare 'toiletten' daar: shiiiiiiiiit. Je moet niet alleen gewoon in een houten open kotje op de grond plassen, de negerinnen hier zijn ook beledigd dat je niet met hen samen in het kotje van 2 op 1 plast. NIks voor mij hoor!

Uiteindelijk heel in de trotro (trotinette) geraakt en vrij snel kunnen vertrekken (ondanks de 4 bootmotoren die ook in de koffer moesten). Vier uur rijden naar Kpando dus. Een heel rit, maar in een poging niets te missen en zoveel mogelijk Ghana in mij op te nemen, probeerde ik wakker te blijven. Is ook gelukt en conclusie: Ghana heeft zoveel gezichten! Waar je het ene moment chique autogarages ziet, zie je het volgende moment de harde realiteit van sloppenwijken (golfplaten huisjes) en 'modder/kakhutjes'. Het is heel veel om op te nemen...

Als blanken hebben we hier zelf ook veel bekijks. Vooral de kinderen zwaaien je voortdurend na, wijzen je verbaasd aan, roepen je na of rennen zelfs achter de auto. Heel vreemd allemaal, maar wel leuk om te zien! En moeilijk om zo geen klein Afrikaantje mee naar huis te willen nemen! =D

Eenmaal in de school aangekomen was er geen tijd om uit te blazen of de bagage zelfs maar binnen te zetten. We werden meteen voorgesteld aan Peter (de verantwoordelijke van ons guesthouse), Oswald en Daddy (heel toffe leerkrachten van hier op school). Meteen daarna moesten we naar de metron (bazin van de keuken) om eten te regelen. De directeur zo bijna op zijn tenen getrapt omdat we eerst naar de keuken gingen en hem gemist hebben. Gelukkig schijnt het een heel joviale mens te zijn. Morgen dus officiële ontmoeting!